Συμμετέχει, μελετά, αρθρογραφεί, ταξιδεύει, ενημερώνεται με στόχο να προσφέρει όσο μπορεί στην αναβάθμιση του τοπίου που μας περιβάλλει.

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

ΦΥΤΟΤΕΧΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΑΧΕΙΡΟΠΟΙΗΤΟΥ-ΑΓ. ΣΟΦΙΑΣ


Η φυτοτεχνική πρόταση της διαδρομής κατά μήκος της Αγ, Σοφίας, από την Άνω Πόλη προς τη θάλασσα, καταφέρνει να διεγείρει τις αισθήσεις με χρώματα, αρώματα, συναισθήματα, γεύσεις. Μεταφέρει ιστορικά, πολιτιστικά στοιχεία που αποδίδουν ταυτότητα και χαρακτήρα στο τόπο. H πράσινη διαδρομή συνδυάζει τις τρεις ευκλείδειες  διαστάσεις με το χώρο και το χρόνο,  συνδέει πλατείες, δρόμους, τρίγωνα,  με μια ενιαία λογική σχεδιασμού, ενοποιεί την υπάρχουσα κατάσταση με την νέα και την διαχέει στις γειτονιές που διασχίζει.  Τα όρια της παρέμβασης επαναπροσδιορίζονται κάθε φορά αλλά κυρίως χαρακτηρίζονται από εξωστρέφεια, ενοποιούνται με υπάρχουσες φυτεύσεις και τους οριοθετημένους κήπους των εκκλησιών, διαχέονται στους γύρω δρόμους, προσκαλούν τον άνθρωπο να εισέλθει μέσα σε αυτά και να  ανακαλύψει ισότιμα τη φυσική διάσταση της πόλης του.

 Ανά ενότητα προτείνονται:
Ενότητα 1. Πλατεία μακεδονομάχων
 Η παρέμβαση στη πλατεία μακεδονομάχων και η βύθισή της στο επίπεδο  του 5ου αιώνα μ.Χ. βγάζει στην επιφάνεια εκτός από πιθανά αρχαιολογικά ευρήματα και  εδαφικά στρώματα που χρειάστηκαν 15 αιώνες  σταδιακής εναπόθεσης τους. Το χώμα αυτό δεν μπορεί να απομακρυνθεί γιατί αποτελεί κομμάτι αυτού του τόπου και   επαναχρησιμοποιείται δημιουργώντας ανάγλυφα, στάθμες, κλίσεις, κατά μήκος της διαδρομής,  αφού πρώτα εμπλουτιστεί για να γίνει και πάλι γόνιμο.
Η πλατεία λόγω της υψομετρικής διαφοράς της, αποκτά μια ιδιωτικότητα και μια εσωτερικότητα που φέρνει πιο κοντά τον άνθρωπο με το ναό μνημείο, της Παναγίας της Αχειροποίητου και ακόμα πιο πίσω τότε που ο χώρος λειτουργούσε  σαν  δημόσια λουτρά ή ακόμα πιο πίσω τότε που πιθανολογείται ότι υπήρχε ο ναός της  Θερμαίας Αφροδίτης. Όπως και να χε ο τόπος ανάβλυζε μύρο που έπαιρνε μέρος σε τελετές ομορφιάς, στην ευεξία και την καθαριότητα του σώματος και της ψυχής,  στην μετάδοση του Αγίου Πνεύματος κατά το μυστήριο της βάπτισης των χριστιανών.  Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο λόφος που εγκαθίσταται στην πλατεία και εξομαλύνει τις υψομετρικές διαφορές εκτός από τη φυσική βλάστηση που αποκτά με την εδαφοκάλυψη του με ενδημικά αγριολούλουδα  καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους, φυτεύεται και με φυτά που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του Αγίου Μύρου.
Τα φυτά του μυρωμένου λόφου φτάνουν στο επίπεδο του δρόμου και διεισδύουν ανάμεσα στην πλακόστρωση σε λωρίδες φύτευσης, ενώ έξι βελανιδιές προσφέρουν σκίαση τους θερμούς μήνες. Κόκκινα σφενδάμια σηματοδοτούν την πορεία προς το σταθμό του μετρό, ενώ δάφνες Απόλλωνος και αγγελικές  πλαισιώνουν το ναό αλλά και την περιοχή  δυτικά της πλατείας.

Ενότητα 2. Είσοδος – Έξοδος σταθμού  μετρό
Στο σταθμό του μετρό, από τη μια πλευρά του σκάμματος  δημιουργείται πρανές που συνδέει το επίπεδο κίνησης των επιβατών με το επίπεδο του δρόμου, ενώ από την άλλη πλευρά ένα κομμάτι γης φυτεύεται με σημύδες που τα κλαδιά τους βγαίνουν στο επίπεδο του δρόμου.  Το τεχνητό  κοίλωμα  δεν φαίνεται να τραυματίζει την  δυναμική του εδάφους, το οποίο διατηρεί τη γονιμότητά του και προσανατολίζει τη βλάστηση ήπια προς το φως επιδρώντας θετικά στην ψυχολογία των χρηστών του χώρου. Το πρανές  φυτεύεται με χαμηλή βλάστηση,  ενώ στον ψηλότερο αναβαθμό φυτεύονται ροδιές, σύμβολα γονιμότητας. Τρία κυπαρίσσια ελληνικά σηματοδοτούν τη γέφυρα κίνησης και τα κόκκινα κλαδιά από κρανιές που φυτεύονται κοντά τους, δημιουργούν αντιθέσεις. Προσέχθηκε ιδιαίτερα το μέγεθος των φυτών να είναι τέτοιο που να επιτρέπει τη διέλευση του φωτός μέχρι τον χαμηλότερο αναβαθμό,  η κλίμακα των φυτών να είναι ανάλογη του μεγέθους του σκάμματος ώστε να μην δημιουργούνται συναισθήματα ασφυξίας στους επιβάτες ενώ στο πρανές δόθηκε ιδιαίτερο βάρος ώστε το ριζικό σύστημα των φυτών να μπορεί να στηρίξει το εδαφικό υπόστρωμα, το φύλλωμα να προστατεύει από τη μηχανική διάβρωση. Οι δεντροστοιχίες, αριστερά,  κατεβαίνοντας προς τη θάλασσα, απαρτίζονται από κουτσουπιές και  βελανιδιές στα πλατώματα που δημιουργούνται μπροστά από τις γέφυρες, ενώ δεξιά συνεχίζεται η δεντροστοιχία με τις δάφνες Απόλλωνος που κατεβαίνει από το ναό της  Αχειροποίητου.
Ενότητα 3. Πλατεία Αγ. Σοφίας
Ένας ισχυρός κάθετος δεντροφυτεμένος άξονας της κύριας  διαδρομής  ξεκινά από τον ναό της Αγίας Σοφίας προς την οδό Ερμού και την κλιμακωτή πλατεία που δημιουργείται. Τα μικρά πρανή της πλατείας φυτεύονται κυρίως με ανθοφόρα φυτά που θα ενισχύσουν την εποχικότητα των καταστημάτων. Οι φυτεύσεις που βρίσκονται στον  περίβολο του ναού της Αγίας Σοφίας  συνεχίζονται με την ίδια λογική  προς τα έξω και πλαισιώνουν τα αγάλματα που επανατοποθετούνται στο χώρο. Η περιοχή χαρακτηρίζεται σαν ξέφωτο με καθαρές οπτικές που καθοδηγούνται  από δεντροστοιχίες.
Ενότητα  4. Μητρόπολη- μουσείο μακεδονικού αγώνα
  Κομμάτια γης σε γραμμική διάταξη, με ήπιο ανάγλυφο, φυτεύονται με τις αρχές της οικολογικής τυχαιοποίησης και έχουν τόσο φυσική μορφή που δεν συνηθίζεται  μέσα στο αστικό τοπίο. Αγριολούλουδα, μυρτιές, αγρωστώδη, μαζί με νέα και υπάρχοντα σφενδάμια συναντούν τη θαλάσσια αύρα. Ο επαρκής ηλιασμός του χώρου κατά τη χειμερινή περίοδο και ο επιτυχής σκιασμός κατά τη θερινή περίοδο  βελτιστοποιεί  τις συνθήκες θερμικής  άνεσης. Οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να πατήσουν στο χώμα να πλησιάσουν ένα φυτό, να το αγγίξουν, να το μυρίσουν. Το εδαφικό υπόστρωμα είναι πρόσφορο να δεχτεί σπόρους που μεταφέρονται από το εγγύτερο περιαστικό περιβάλλον. Όλη αυτή η οικειότητα, η επαφή του ανθρώπου με την προτεινόμενη βλάστηση, η αλληλεπίδραση του φυτού, του αέρα, του νερού, του εδάφους δημιουργούν έναν βιώσιμο οικότοπο αντάξιο της ιστορίας και της συνέχειας τούτου του τόπου.

Κατσογιάννη Σταυρούλα
Γεωπόνος - Αρχιτέκτων τοπίου


Η παραπάτω πρόταση αποτελεί μέρος μελέτης που εξαγοράστηκε  με την ακόλουθη ομάδα
-Αρχιτεκτονική µελέτη: Αγγελοπούλου Ιωάννα, Βασιλειάδης Στέλιος,   Δενδρινός Σταύρος, Κυρίτση Μαρία – Ελένη, Λάσπας Θεοχάρης,  Μπουλαµάτση Ελένη
-Φυτοτεχνική µελέτη: Κατσογιάννη Σταυρούλα
-Κυκλοφοριακή µελέτη: Καραχάλιου Ιάνθη, Κωνσταντής Ξενοφών
-Μελέτη Η/Μ: ALDES Γ.Κωτσόγιαννης & Σια ΕΕ

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ_ ΑΛΩΒΗΤΟ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟ ΤΟΠΙΟ




 Η Αρχαία Μεσσήνη είναι μια από τις σημαντικές σε μέγεθος, μορφή και διατήρηση πόλεις της αρχαιότητας. Δεν διαθέτει μόνον ιερά και δημόσια οικοδομήματα, αλλά και οχυρώσεις επιβλητικές, κατοικίες και ταφικά μνημεία. Διαθέτει, εκτός των άλλων, το σπάνιο προνόμιο να μην έχει καταστραφεί ή καλυφθεί από νεότερους οικισμούς και να βρίσκεται σε ένα κατ´ εξοχήν μεσογειακό αλώβητο φυσικό περιβάλλον. Το φυσικό αυτό περιβάλλον συνδυάζει την ορεινή μεγαλοπρέπεια των Δελφών και τη χαμηλή παραποτάμια γαλήνη της Ολυμπίας, με τον δεσπόζοντα γυμνό ασβεστολιθικό όγκο της Ιθώμης και την χαμηλή εύφορη κοιλάδα γύρω από την αρχαία πόλη. Φτάνει κανείς εκεί οδικώς από Αθήνα ακολουθώντας την οδική αρτηρία Κορίνθου - Τριπόλεως - Μεγαλοπόλεως - Καλαμάτας ή την οδική αρτηρία Κορίνθου - Πάτρα - Πύργος - Κυπαρισσία - Μελιγαλάς. Από την Ολυμπία απαιτεί διαδρομή με αυτοκίνητο μιας περίπου ώρας.

Την αρχαία Μεσσήνη προστάτευε, από τα βορειοανατολικά, σαν φυσικό τείχος το όρος Ιθώμη. Την υπόλοιπη πόλη περιτριγύριζαν πανίσχυρα τείχη μήκους περίπου 9,5 χλμ, που μπορεί κανείς να τα θαυμάσει ακόμα και σήμερα.
Κατηφορίζοντας από το χωριό Μαυρομάτι, συναντούμε το Μουσείο. Περνώντας μέσα από αμπέλια και ελαιώνες, βλέπουμε δεξιά το χώρο του θεάτρου της αρχαίας Μεσσήνης με τους επιβλητικούς αναλημματικούς τοίχους και, αριστερά, την Κρήνη Αρσινόη. Συνεχίζοντας σε ένα στενό μονοπάτι, αντικρίζουμε αριστερά την Αγορά και, αμέσως μετά, τον ιερό χώρο του Ασκληπιείου.

Όλα τα οικοδομήματα της Μεσσήνης έχουν τον ίδιο προσανατολισμό και εντάσσονται μέσα στον κάνναβο που δημιουργείται από οριζόντιους (με κατεύθυνση Ανατολή-Δύση) και κάθετους (με κατεύθυνση Βορρά-Νότου) δρόμους. Το πολεοδομικό αυτό σύστημα είναι γνωστό ως ιπποδάμειο, από τον αρχικό εμπνευστή και δημιουργό του αρχιτέκτονα, πολεοδόμο, γεωμέτρη και αστρονόμο του 5ου αιώνα π.Χ., τον Ιππόδαμο από τη Μίλητο. Αξιοσημείωτο είναι ότι το προκαθορισμένο αυτό σχήμα που στηρίζεται στις αρχές της ισονομίας, της ισοπολιτείας και της ισομοιρίας, στις αρετές δηλαδή του δημοκρατικού πολιτεύματος, και χαρακτηρίζεται από ακραίο γεωμετρισμό, προσαρμοζόταν κάθε φορά στις ειδικές γεωμορφολογικές και κλιματολογικές συνθήκες του τόπου, ενταγμένο αρμονικά στο φυσικό περιβάλλον.

Η βασική ιδέα του ιπποδάμειου πολεοδομικού συστήματος που πηγάζει από το ιδεώδες της δημοκρατίας είναι: όλοι οι πολίτες να έχουν ισομεγέθη και εξίσου κατάλληλα οικόπεδα και να έχουν πρόσβαση στα δημόσια και ιερά οικοδομήματα, στους κοινόχρηστους δηλαδή χώρους, που επιβάλλονται με τις μνημειακές τους διαστάσεις και τον πλούσιο διάκοσμο.

Πάνω σε αυτές ακριβώς τις αρχές οικοδομήθηκε το 369 π.Χ. από τον Θηβαίο Επαμεινώνδα και τους Αργείους συμμάχους του η νέα πρωτεύουσα της αυτόνομης Μεσσηνίας, που οφείλει το όνομα της στην πρώτη μυθική προδωρική βασίλισσα της χώρας, τη Μεσσήνη, κόρη του αργείου βασιλιά Τρίοπα και σύζυγο του Λάκωνα Πολυκάονος.


Το θέατρο

Το πρώτο μνημείο που συναντά κανείς κατηφορίζοντας από το Μουσείο προς τον αρχαιολογικό χώρο είναι το θέατρο. Χρησιμοποιόταν και για μαζικές συγκεντρώσεις πολιτικού χαρακτήρα. Μέσα στο θέατρο έλαβε χώρα η συνάντηση του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Ε´ και του Αράτου του Σικυώνιουτο 214 π.Χ. 




Η Κρήνη Αρσινόη
Ανάμεσα στο Θέατρο και την Αγορά, αποκαλύφθηκε μεγάλη Κρήνη. Ο περιηγητής Παυσανίας  μας πληροφορεί ότι η Κρήνη της αγοράς είχε το όνομα της Αρσινόης, κόρης του μυθικού βασιλιά της Μεσσηνίας Λεύκιππου και μητέρας του Ασκληπιού, και ότι δεχόταν νερό από την πηγή Κλεψύδρα. Η Κρήνη περιλαμβάνει μακρόστενη δεξαμενή μήκους 40μ. περίπου, η οποία βρίσκεται σε μικρή απόσταση μπροστά από αναλημματικό τοίχο. Μεταξύ δεξαμενής και αναλήμματος υπήρχε αβαθής στοά από ιωνικούς ημικίονες. Ημικυκλικό βάθρο (εξέδρα) στο μέσον ακριβώς της δεξαμενής έφερε σύνταγμα χάλκινων ανδριάντων. Δύο ακόμη δεξαμενές βρίσκονται σε χαμηλότερο ελαφρώς επίπεδο από την πρώτη, συμμετρικά τοποθετημένες εκατέρωθεν πλακόστρωτου αίθριου. Η πρόσοψη της πρώτης οικοδομικής φάσης της κρήνης (τέλη 3ου αι. π.Χ.) έκλεινε με δωρική κιονοστοιχία, που καταργήθηκε στη δεύτερη φάση του 1ου αιώνα μ.Χ.



Η Αγορά
Με την Αγορά και συγκεκριμένα με τον ναό του Διός Σωτήρος, το άγαλμα του οποίου μνημονεύει ο Παυσανίας, πρέπει να σχετίζονται θραύσματα θωρακίου από ντόπιο ψαμμιτικό επιχρισμένο πωρόλιθο, που φέρουν μέσα σε ρομβοειδές πλαίσιο τον φτερωτό κεραυνό του Διός. Από τον ναό του Ποσειδώνος, που επίσης μνημονεύει ο Παυσανίας, προέρχονται διάσπαρτα πώρινα δωρικά μέλη και ανάγλυφες μετόπες, μια από τις οποίες, του 3ου αιώνα π.Χ., εικονίζει τη δεμένη σε βράχο Ανδρομέδα και τον δράκοντα φύλακα της. 

Το Ιερό της Δήμητρας και των Διόσκουρων
Στο ΝΔ πέρας της Αγοράς, κοντά στο Ασκληπιείο αποκαλύφθηκε οικοδόμημα, διαστάσεων 24x24 μ. Η ανασκαφή στο εσωτερικό του έφερε στο φως τα θεμέλια λατρευτικού κτίσματος του 4ου-3ου αιώνα π.Χ., περιβαλλόμενου από προσκτίσματα. Κάτω από τα δάπεδα των χώρων του κεντρικού κτίσματος αποκαλύφθηκε τεράστιος αριθμός πήλινων αναθηματικών πλακιδίων και ειδωλίων, των οποίων το θεματολόγιο παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία. Τα πλακίδια είχαν απορριφθεί μαζί με τα θράυσματα αγγείων και οστά ζώων μέσα σε κοιλότητες του φυσικού πετρώματος. Είναι βέβαιο ότι το ιερό ήταν αφιερωμένο στη λατρεία Ήρωος αρχικά και γυναικείας χθόνιας θεότητας-της Δήμητρας- σε συνέχεια. 

Το Ασκληπιείο

O Παυσανίας παρουσιάζει το Aσκληπιείο ως μουσείο έργων τέχνης, κυρίως αγαλμάτων και όχι ως συνηθισμένο τέμενος θεραπείας ασθενών. Ήταν ο επιφανέστερος χώρος της Mεσσήνης, κέντρο της δημόσιας ζωής της πόλης, που λειτουργούσε παράλληλα με την παρακείμενη αγορά. Περισσότερα από 140 βάθρα για χάλκινους ανδριάντες πολιτικών κυρίως προσώπων και πέντε εξέδρες περιβάλλουν το δωρικό ναό και το βωμό, ενώ πολλά είναι τοποθετημένα και κατά μήκος των στοών. Ένας σχεδόν τετράγωνος υπαίθριος χώρος (71,91X66,67μ.) πλαισιώνεται εσωτερικά από τέσσερις στοές, ανοιχτές προς τον κεντρικό υπαίθριο χώρο. Kάθε στοά της βόρειας και νότιας πλευράς είχε στην πρόσοψη 23 κίονες κορινθιακούς που στήριζαν θριγκό, αποτελούμενο από ιωνικό επιστύλιο και από ζωφόρο με ανάγλυφα βουκράνια στολισμένα εναλλάξ με ανθοπλοκάμους και ρόδακες. Όμοιες ήταν και οι στοές της ανατολικής και δυτικής πλευράς, αλλά με 21 κίονες η καθεμία. Σε κάθε στοά υπήρχε δεύτερη εσωτερική κιονοστοιχία με 14 κίονες στην βόρεια και τη νότια πλευρές και 13 στην ανατολική και δυτική.
Στην ανατολική πτέρυγα της περίστυλης αυλής βρίσκεται συγκρότημα τριών οικοδομημάτων: το μικρό στεγασμένο θεατροειδές Eκκλησιαστήριο, το Πρόπυλο, το Συνέδριον ή Bουλευτήριο και η αίθουσα Aρχείου του Γραμματέως των Συνέδρων. Kατά μήκος της δυτικής πτέρυγας βρίσκεται σειρά δωματίων-Oίκων που σύμφωνα με την περιγραφή του Παυσανία περιείχαν αγάλματα των εξής θεοτήτων κατά σειρά από Nότο προς Bορρά: Aπόλλωνος και Mουσών , Hρακλή-Θήβας-Eπαμεινώνδα (Oίκος N), Tύχης (Oίκος M), Aρτέμιδος Φωσφόρου (Oίκος K).

Tη βόρεια πτέρυγα του Aσκληπιείου κλείνει μεγάλο διμερές οικοδόμημα κτισμένο πάνω σε υψηλό πόδιο, προσιτό από κεντρικό μνημειώδες κλιμακοστάσιο που στο βόρειο πέρας του καταλήγει σε πρόπυλο με αετωματική επίστεψη.Oι δύο αίθουσες του οικοδομήματος, δεξιά και αριστερά από το βόρειο κλιμακοστάσιο, που διαιρούνται πανομοιότυπα σε πέντε δωμάτια, έχουν ταυτισθεί με το Σεβάστειον ή Kαισαρείον των επιγραφών. Ήταν αφιερωμένες στη λατρεία της θεάς Pώμης και των αυτοκρατόρων. Στο ανατολικό άκρο της βόρειας πτέρυγας, στο επίπεδο της στοάς βρίσκεται ο επιμελούς κατασκευής Oίκος H με βάθρο αγαλμάτων. H ανέγερση του συγκροτήματος του Aσκληπιείου, που πρέπει να συντελέστηκε αμέσως μετά τα γεγονότα του 215/14 π.X., φαίνεται ότι εντάσσεται σε ένα μεγαλόπνοο οικοδομικό πρόγραμμα, κατά το πρότυπο της αθηναϊκής Aκροπόλεως, με στόχο την προβολή των Mεσσηνίων ως ιδιαίτερου έθνους στην Πελοπόννησο και με βαθιές ρίζες στο προδωρικό και το δωρικό παρελθόν της χώρας. Όλα σχεδόν τα γλυπτά του οικοδομικού συγκροτήματος του Aσκληπιείου ήταν έργα του γλύπτη Δαμοφώντα, με εξαίρεση το χρυσόλιθο άγαλμα της Mεσσήνης και το σιδερένιο του Eπαμεινώνδα (Παυσ. 4.31.10).


Ο μεγάλος Δωρικός ναός
Το μεγαλύτερο μέρος του κεντρικού υπαίθριου χώρου του Ασκληπιείου καταλαμβάνεται από τον επιβλητικό δωρικό περίπτερο ναό και το μεγάλο βωμό του. Ο ναός ήταν περίπτερος δωρικός (6X12 κίονες) με πρόναο και οπισθόδομο, που ο καθένας τους έφερε δύο κίονες μεταξύ παραστάδων. Οι εξωτερικές διαστάσεις του μνημείου είναι 13,67X27,94 μ., ενώ το συνολικό του ύψος ήταν 9 μ. περίπου. Εδράζεται σε τρίβαθμη κρηπίδα. Στην ανατολική του πλευρά όπου η είσοδος υπάρχει ράμπα. Ο σηκός, ο πρόναος και ο οπισθόδομος είναι κτισμένοι από τοπικό ασβεστόλιθο, ενώ το πτερό από επιχρισμένο ψαμμιτικό λίθο. Το άδυτο χωριζόταν από το υπόλοιπο τμήμα του ναού με θωράκιο και στο βάθος του υπήρχε γλυπτική λατρευτική σύνθεση, το χρυσόλιθο άγαλμα της θεάς Μεσσήνης. Αφιερώματα που προσιδιάζουν στη λατρεία του θεραπευτή θεού Ασκληπιού δεν βρέθηκαν. Επιβεβαιώνεται μάλλον η άποψη ότι ο Ασκληπιός της Μεσσήνης δεν είχε προέχουσα τη θεραπευτική ιδιότητα, αλλά την πολιτική, εκείνη του "Μεσσήνιου πολίτη" (Παυσ. 4. 26, 7). Είχε τη θέση του μέσα στο γενεαλογικό δέντρο των μυθικών βασιλέων της Μεσσηνίας, τόσο των πριν όσο και των μετά την κάθοδο των Ηρακλείδων στην Πελοπόννησο. Μητέρα του ήταν η Αρσινόη, κόρη του Λευκίππου, που έδωσε το όνομα της και στην Κρήνη Αρσινόη της αγοράς.

Το Εκκλησιαστήριο

Eίναι μικρή θεατρική κατασκευή με κοίλο εγγεγραμμένο σε ορθογώνιο κέλυφος και κυκλική ορχήστρα, διαμέτρου 9,70 μ. σκηνή, πλάτους 21 μ., είχε προσκήνιο με τρί ανοίγματα μπροστά και κλιμακοστάσιο εξόδου στο ανατολικό άκρο του. Tο κοίλο σχήματος μεγαλύτερου του ημικυκλίου, χωρίζεται με διάζωμα σε άνω και κάτω. Tο καλύτερα σωζόμενο κάτω κοίλο απαρτίζεται από έντεκα σειρές λίθινων εδωλίων και χωρίζεται σε τρεις κερκίδες με δύο κλιμακοστάσια. Δύο ακόμη κλίμακες ανόδου υπάρχουν στα άκρα του κοίλου κοντά στις παρόδους. Δύο είσοδοι από την πλευρά της ανηφορικής οδού στα ανατολικά οδηγούν η μία στην ορχήστρα με κλιμακοστάσιο καθόδου και η άλλη απευθείας στο διάζωμα μεταξύ κάτω και άνω κοίλου. Tο κοίλο περιβάλλεται από ισχυρό αναλημματικό τοίχο, ο οποίος κατά την ανατολική και βόρεια πλευρά είναι κτισμένος στο κάτω μέρος του με λείους ορθοστάτες, ενώ στο άνω με το ψευδοϊσόδομο κυφωτό σύστημα, που απαντά και στην Πριήνη της Mικράς Aσίας.

 Τo Hρώο
Αναπόσπαστο στοιχείο του Σταδίου αποτελεί το Ηρώο, που είχε τη μορφή πρόστυλου τετρακιόνιου δωρικού ναού. Βρίσκεται στη νότια πλευρά του σταδίου κτισμένος πάνω σε ορθογώνιο πόδιο, που προεξέχει από το τείχος σαν προμαχώνας. Το ναόσχημο κτίσμα ήταν ταφικό, αποτελεί ένα είδος ηρώου-μαυσωλείου, που εντάσσεται στην παράδοση των μικρασιατικών μαυσωλείων.

Το Στάδιο και το Γυμνάσιο
Το Στάδιο και το Γυμνάσιο ανήκουν στα πλέον εντυπωσιακά, από άποψη διατήρησης οικοδομικά συγκροτήματα. Το βόρειο πεταλόσχημο τμήμα του Σταδίου περιλαμβάνει 18 κερκίδες με 18 σειρές εδωλίων, που διαχωρίζονται από κλιμακοστάσια. Περιβάλλεται από δωρικές στοές, των οποίων οι κίονες στέκονται κατά το πλείστον στη θέση τους. Η βόρεια στοά είναι διπλή, η ανατολική και η δυτική είναι απλές. Οι στοές ανήκουν στο Γυμνάσιο, που αποτελούσε ενιαίο αρχιτεκτονικό σύνολο με το Στάδιο. Η δυτική στοά δεν φαίνεται να συνεχίζεται ως το πέρας του στίβου, και διακόπτεται σε μήκος 110 μ. περίπου από το βόρειο άκρο της. Συνδέεται με περίστυλο αίθριο δωρικού ρυθμού, πλευράς 30 μέτρων περίπου, το οποίο μπορεί να αναγνωριστεί ως παλαίστρα. Ενεπίγραφα βάθρα μεταξύ των κιόνων της δυτικής στοάς έφεραν ανδριάντες Γυμνασιαρχών, ενώ πολλοί κατάλογοι εφήβων βρέθηκαν γύρω. Στην ελληνιστική εποχή τα γυμνάσια γίνονται πολυσύχναστα κέντρα της δημόσιας ζωής της πόλης και χώροι έκθεσης σημαντικών έργων τέχνης όπως μαρτυρούν τα πρόσφατα ευρήματα του Γυμνασίου.



Οι Οχυρώσεις
H Iθώμη ήταν το ισχυρότερο φυσικό και τεχνητό οχυρό της Mεσσηνίας, που ήλεγχε τις κοιλάδες της Στενυκλάρου προς Bορράν και της Mακαρίας προς Nότον. Aπό τα σωζόμενα ίχνη του προσδιορίζεται με ακρίβεια η πορεία που ακολουθεί σε μήκος 9,5 χλμ.
Xρησιμοποιήθηκαν μεγάλοι ορθογώνιοι ασβεστόλιθοι λατομημένοι επί τόπου πάνω στον βραχώδη όγκο της Iθώμης, όπου σώζονται πολλές θέσεις με ίχνη εξόρυξης. Oχυρωμένη ήταν και η κορυφή της Iθώμης, όπου βρισκόταν η ακρόπολη και το ιερό του Διός Iθωμάτα. Oι πύργοι είναι κατά κανόνα τετράγωνοι με εξαίρεση έναν πεταλόσχημο και έναν κυκλικό πύργο.

Η Λακωνική Πύλη
H ανατολική Λακωνική Πύλη δεν σώζεται. Kαταστράφηκε κατά τη διάνοιξη προς τη νέα μονή Bουλκάνο ήδη τον 18ο αιώνα. Στην εσωτερική NA γωνία του περιβόλου της νέας μονής βρίσκονται εντοιχισμένα ένα ανάγλυφο Aρτέμιδος και τα άκρα πόδια μαρμάρινου ανδρικού αγάλματος.

Η Αρκαδική Πύλη

Σώζεται αρκετά καλά και αποτελεί το σήμα κατατεθέν της πόλης από την εποχή των πρώτων περιηγητών που την απεικόνισαν επανειλημμένα στις χαλκογραφίες τους. Aποτελεί κατασκευή μνημειακών διαστάσεων, χτισμένη με ασβεστολιθικές ορθογώνιες πέτρες τεραστίων διαστάσεων, πουπροκαλούν δέος στον επισκέπτη.
Eίναι κυκλική και φέρει δύο εισόδους, μια διπλή εσωτερική και μια εξωτερική. Δύο τετράγωνοι πύργοι προστάτευαν από δεξιά και αριστερά την εξωτερική είσοδο. Στον εσωτερικό κυκλικό χώρο υπάρχει ανά μία κόγχη δεξιά και αριστερά της εισόδου, όπου ήταν στημένες ερμαϊκές στήλες. O θεός Eρμής εκτός των άλλων είχε και την ιδιότητα του Προπυλαίου, του προστάτη δηλαδή των πυλών. Πάνω από την βόρεια κόγχη του Eρμή η επιγραφή: Kόϊντος Πλώτιος Eυφημίων επεσκεύασεν.

Οι ανασκαφές
H Aρχαιολογική Eταιρεία άρχισε συστηματικές ανασκαφικές έρευνες στην αρχαία Mεσσήνη το 1895 με τον Σάμιο αρχαιολόγο και μετέπειτα πολιτικό Θεμιστοκλή Σοφούλη. Oι ανασκαφές συνεχίστηκαν το 1909 και το 1925 από τον Γεώργιο Oικονόμο. Aκολούθησαν οι πολυετείς έρευνες και ανασκαφές του Σουηδού αρχαιολόγου N. Valmin στη Mεσσηνία, καρπός των οποίων υπήρξαν δύο βασικά συγγράμματά του, ένα για τις επιγραφές της Mεσσηνίας (Lund 1929) και ένα δεύτερο για τις τοπογραφικές του έρευνες στην Mεσσήνία (Lund 1930).
Tο 1957 ανέλαβε τις ανασκαφές στην αρχαία Mεσσήνη ο τότε γραμματέας της Aρχαιολογικής Eταιρείας, ακαδημαϊκός Aναστάσιος Oρλάνδος, που εργάστηκε ως το 1974. Mε τις ανασκαφές του ίδιου και των προκατόχων του ήλθε στο φώς το μεγαλύτερο μέρος του οικοδομικού συγκροτήματος του Aσκληπιείου.
Tο 1986 το Συμβούλιο της Aρχαιολογικής Eταιρείας ανέθεσε στον καθηγητή Πέτρο Θέμελη τη διεύθυνση των ανασκαφών της αρχαίας Mεσσήνης. Oι ανασκαφικές έρευνες με παράλληλες εργασίες στερέωσης και αναστήλωσης των μνημείων συνεχίζονται από το 1987 ως σήμερα με ταχύτερους προοδευτικά ρυθμούς. Έχουν φέρει στο φως όλα τα δημόσια και ιερά οικοδομήματα της πόλης που είδε και περιέγραψε ο Παυσανίας στη Mεσσήνη, όταν την επισκέφθηκε στα χρόνια του αυτοκράτορα Aντωνίνου του Σεβαστού (155-160 μ.X).

φωτο Κατσογιάννη Σταυρούλα

ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ


Δε διαλέγει τόπο
Σηκώνει στην τύχη κορμό
κλώνους, φύλλα, δύσκολο καρπό

Της σιωπής και της σκόνης
των άνυδρων εποχών
των ανέμων που δοκιμάζουν την αντοχή του

Δειλό και γενναίο
με σημάδια από μάχες στις πλάτες
πάντοτ' εκεί
Αφύλαχτο σ' αυτόν που θα 'ρθει
στον ίσκιο να σταθεί ή να το ρίξει

Κι αν βρουν οι ρίζες πέτρα, δεν πενθεί
Με δίχως φύλλα επιμένει
να 'ρθουν πουλιά στ' άλκιμα κλαδιά
να τ' αντικαταστήσουν

ΠΑΝΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΗΣ

Φωτο Κατσογιάννη Σταυρούλα